ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΚΗ ΚΑΙ ΑΙΣΘΗΤΙΚΗ ΡΙΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗ. ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΧΩΡΙΣ ΚΑΤ ΑΝΑΓΚΗΝ ΧΕΙΡΟΥΡΓΙΚΟΥ ΛΑΘΟΥΣ

Η ρινοπλαστική είναι επέμβαση, που έχει ήπια και σύντομη μετεγχειρητική πορεία με εντυπωσιακά αποτελέσματα τόσο αισθητικά όσο και λειτουργικά.

Η χειρουργική τεχνική παρ’ όλα απαιτεί μεγάλη εμπειρία του χειρουργού και συνίσταται σε εφαρμογή επιμέρους τεχνικών, που θα εξατομικεύονται ανάλογα με τη προεγχειρητική εκτίμηση των αισθητικών και λειτουργικών προβλημάτων. Κάθε μύτη έχει διαφορετικά προβλήματα και χρειάζεται διαφορετική και εξατομικευμένη χειρουργική αντιμετώπιση. Είναι πολυσύνθετη η ανατομία της μύτης με συμμετοχή πολλών και διαφορετικών ιστών. Κάθε ιστός θα πρέπει να αντιμετωπίζεται με το δικό του διαφορετικό τρόπο. Το δέρμα σε κάθε μύτη είναι διαφορετικό σε πάχος και πυκνότητα σμηγματογόνων αδένων παραδείγματος χάριν. Οι χόνδροι μπορεί να είναι παχύτεροι και διαφορετικού σχήματος. Το υποδόριο λίπος να είναι περισσότερο ή λιγότερο, οι μύες στη στυλίδα και τα ρουθούνια ιδιαίτερα ανεπτυγμένοι, ο βλεννογόνος υπερτροφικός ή ατροφικός, το διάφραγμα στραβό, οι ρινικές κόγχες υπερτροφικές ή όχι καθώς και πλήθος άλλων ανατομικών δυσμορφιών. Είναι λοιπόν μια δύσκολη τεχνικά επέμβαση που απαιτεί μεγάλη χειρουργική εμπειρία. 

Οι χόνδροι διαθέτουν «μνήμη» αναφέρεται σε μερικά συγγράμματα. Αυτό έχει την εξήγησή του από την ανατομία τους. Το περιχόνδριο πρέπει να αντιμετωπιστεί διαφορετικά και να μπλοκάρει τη «μνήμη». Συχνά αυτό δεν είναι εφικτό. Υπάρχουν λοιπόν σπάνιες περιπτώσεις όπου ενώ η διόρθωση του διαφράγματος ήταν αρχικά επιτυχής στη συνέχεια και μετά από μερικούς μήνες η σκολίωσή του να επανέλθει και ο ευθιασμός της μύτης να αποδειχτεί όχι απόλυτα επιτυχής. Το ίδιο μπορεί να παρατηρηθεί και σε λιγότερο επιτυχή επίτευξη της συμμετρίας των ρουθουνιών.

Η ποιότητα και η υφή του δέρματος μπορεί να μην επιτρέψει την απόλυτη λέπτυνση της ράχης και της κορυφής της μύτης. Το δέρμα μπορεί να αντισταθεί, λόγω της πυκνότητας του, να ακολουθήσει την άριστη χειρουργική δουλειά στη κατασκευαστική δομή της μύτης. Η κατακράτηση υγρού (λέμφου) πάνω από τη κορυφή της μύτης, είναι πολλές φορές ιδιοσυγκρασιακό χαρακτηριστικό του ασθενούς, με αποτέλεσμα σε μερικούς να καθυστερεί να φύγει το οίδημα. Η παρατεταμένη αυτή κατάσταση μπορεί να οδηγήσει στη δημιουργία ίνωσης στη περιοχή και μόνιμο οίδημα πάνω από τη κορυφή της μύτης (το γνωστό στους χειρουργούς supratip deformity).

Μερικές φορές (ευτυχώς σπάνια, λόγω της άριστης αιμάτωσης της μύτης) έχει παρατηρηθεί πίεση του νάρθηκα, που τοποθετείται πάνω στη μύτη, αμέσως μετά την ρινοπλαστική. Κατά τη μετεγχειρητική παρακολούθηση αν δεν εντοπιστεί εγκαίρως μικρή νέκρωση του δέρματος μπορεί να συμβεί και δημιουργία ουλής, που ίσως να γίνει εμφανής.

Σε τέτοιες περιπτώσεις, χωρίς να υπάρχει χειρουργικό λάθος, είναι πιθανό ο ασθενής να υποχρεωθεί σε επανεπέμβαση. Το ερώτημα αν το πρόβλημα θα επανεμφανιστεί ή όχι δεν είναι εύκολο να απαντηθεί, είναι διαφορετικό σε κάθε περίπτωση, όμως δεν θα πρέπει να χαθεί μια δεύτερη ευκαιρία.

Άλλωστε η επέμβαση της ρινοπλαστικής στις περιπτώσεις αυτές ή γίνεται με τοπική αναισθησία ή είναι σύντομη χωρίς ιδιαίτερη επιβάρυνση του οργανισμού από την αναισθησία.