Η ΡΙΝΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΘΕΛΕΙ ΤΕΧΝΗ, ΕΜΠΕΙΡΙΑ ΚΑΙ ΓΝΩΣΗ

Η ρινοπλαστική, μια εύκολη επέμβαση για τον ασθενή από πλευράς αποθεραπείας, είναι μια δύσκολη επέμβαση για το γιατρό , αφού πρέπει να διαθέτει γνώση της ανατομίας, εμπειρία και έμφυτο χάρισμα της τέχνης και του ταλέντου.

Η μύτη έχει γνωστή και πολύπλοκη ανατομία, με στοιχεία, που ο έμπειρος πλαστικός χειρουργός θα πρέπει να τροποποιήσει για να δώσει το σωστό αισθητικό και λειτουργικό αποτέλεσμα. Είναι τα οστά, οι χόνδροι, το υποδόριο λίπος, και το δέρμα που συναποτελούν την κατασκευή της. Στη ρινοπλαστική θα πρέπει καταλλήλως και με βάση τη προεγχειρητική διάγνωση των αισθητικών προβλημάτων να τροποποιηθούν όλες αυτές οι ανατομικές οντότητες ώστε να δώσουν ένα καλό αποτέλεσμα. Κάθε μύτη είναι διαφορετική και ποτέ κανείς δεν ακολουθεί ένα χειρουργικό τυφλοσούρτη. Κάποιες «δυσμορφίες» έχουν ταξινομηθεί και προτείνεται η ανάλογη χειρουργική τεχνική από μεγάλους δασκάλους. Δεν είναι τυχαίο ότι για το σύγγραμμά του ο Jack Sheen για την ρινοπλαστική έγραψε 9 τόμους.

Η σωστή ρινοπλαστική θα πρέπει να αποδώσει ένα αποτέλεσμα φυσικό, χωρίς να φαίνεται η χειρουργική παρέμβαση, και να ταιριάζει απόλυτα στο πρόσωπο. Έτσι όχι μόνο θα είναι φυσική και απόλυτα αρμονική η εικόνα της μύτης, αλλά θα πρέπει να τονίζει τα άλλα χαρακτηριστικά του προσώπου. Θα τονίζει το άνω χείλος του στόματος, τα ζυγωματικά και τα μάτια. Θα πρέπει να εκτιμούνται τα προεγχειρητικά προβλήματα της μύτης και αυτά να διορθώνονται. Σαν παράδειγμα, στο προφίλ αν υπάρχει «καμπούρα» θα πρέπει να αφαιρείται, όχι περισσότερο αλλά ούτε και λιγότερο. Να ξεχωρίζει η διαγραφή της μύτης από το μέτωπο (nasio). Η γωνία της στυλίδα με το άνω χείλος να είναι διαμορφώνεται στις 100-110 μοίρες. Το ρουθούνι να είναι πίσω όχι περισσότερο από 2 χιλιοστά από το προφίλ της στυλίδας. Η ράχη της μύτης να είναι στενότερη από τη κορυφή και η βάση των οστών της στενότερη από τη βάση των ρουθουνιών. Η κορυφή να προβάλλει ικανοποιητικά ώστε στην ανφάς εικόνα να καλύπτει τα ρουθούνια. Η κορυφή τέλος να είναι «ωραιοποιημένη» με σωστό “trimming” των πτερυγιαίων χόνδρων. Απόκλιση από αυτά τα χαρακτηριστικά θα καταδεικνύει αποτυχημένη παρέμβαση στη μύτη με εκτροπή από το φυσιολογικό.

Δεν είναι καθόλου σπάνιο η επέμβαση αυτή, που θεωρείται κακώς απλή παρέμβαση να καταλήγει σε πολλαπλές επανεπεμβάσεις για διόρθωση λανθασμένων χειρουργικών χειρισμών από άπειρους χειρουργούς. Η επανεπέμβαση ή επανόρθωση ρινοπλαστικής έχει πλέον γίνει συχνή επέμβαση, που πάντα είναι δυσκολότερη από την αρχική. Άπειρα συγγράμματα πλέον ασχολούνται με την επανεπέμβαση της ρινοπλαστικής (secondary rhinoplasty) σαν μια ξεχωριστή χειρουργική τεχνική.

Η λειτουργικότητας της μύτης είναι συνυφασμένη με την αισθητική παρέμβαση. Μια λανθασμένη ρινοπλαστική μπορεί να δημιουργήσει λειτουργικά προβλήματα, κυρίως στη διαταραχή της ρινικής βαλβίδας, αλλά και μη διόρθωση του λειτουργικού προβλήματος της σκολίωσης του ρινικού διαφράγματος μπορεί να αποδώσει στραβή μύτη. Ο πλαστικός χειρουργός οφείλει επομένως να γνωρίζει και τη χειρουργική για την αντιμετώπιση των προβλημάτων αναπνοής.

Η ρινοπλαστική για τους γνώστες της επέμβασης είναι πράγματι εύκολη και σύντομη που δεν ξεπερνά την ώρα. Ο ασθενής δεν έχει μετεγχειρητικούς πόνους και η μόνη ενόχλησή του είναι η δυσκολία αναπνοής μέχρι την αφαίρεση των ταμπόν. Εξέρχεται την ίδια μέρα από το νοσοκομείο, και η μετεγχειρητική πορεία τελειώνει την 11η-12η μέρα όταν θα αφαιρεθεί ο πλαστικός νάρθηκας. Ένα ήπιο οίδημα παραμένει για αρκετούς μήνες χωρίς όμως να είναι εμφανές τις περισσότερες φορές.